YALNIZ SENİ ARIYORUM (ORHAN VELİ)

(Orhan Veli, Yalnız Seni Arıyorum Nahit Hanım’a Mektuplar, YKY, 7. baskı, İstanbul, Temmuz 2020, s. 170.)

Eser, Orhan Veli’nin (1914-1950) hemen hemen tamamı 1947-1950 arasında sevgilisi Nahit Hanım’a (Nahit Fıratlı, 1909-2002) yazdığı mektuplardan oluşuyor. Nahit Hanım pek çok şairle dostluk kurmuş, aşk yaşamış bir figür. Anlaşılan fena fettan güzellerden biri. Düşman başına! Orhan Veli’ye az çektirmemişe benziyor. Hoş, Orhan Veli de aşkında pek samimi gelmedi bana. Açıkçası mektuplarda da kayda değer bir şey yok. Kitap sanki bütün mektupları içermiyor; en sıkıntısız veya suya sabuna dokunmayanlar, dolayısıyla da en heyecansız olanlar toplanmış gibi. Yani, ya Nahit Hanım bazı mektupları saklamadı ya da ondan kalanların hepsi yayımlanmadı. (Eseri hazırlayan Murat Yalçın’ın kitabın başındaki tanıtım yazısı bu kuşkuyu bütünüyle ortadan kaldırmaya yetmiyor.) Belki de o dönemlerde güvenli olmayacağı gerekçesiyle mektuplar zaten böyle yazılıyordu, bilemiyorum.

Yine de malum, mektuplar da anılar gibi zevkle okunan birinci elden kaynaklardandır. Dikkatli bir okur ya da araştırmacı bu metinlerden çok şey öğrenebilir, edebiyat tarihinin veya genel olarak tarihin gizli kapaklı kimi noktalarını aydınlatabilir. Eserde bahsi geçen, dönemin önemli isimleriyle ilgili ilginç bir iki olay, Orhan Veli’nin feci parasızlığı, Ankara ve İstanbul’un o zamanki durumları ve Demokrat Parti iktidarının ilk beş ayıyla ilgili birkaç gelişme özellikle okunmaya değer. Ayrıca, gerektiğinde yapılan aydınlatıcı açıklamalar ve sondaki dizin de çok yararlı olmuş.