OLACAK OLACAK

Tek isteğim şöyle biraz bahçesi olan müstakil bir evde aheste aheste yaşayıp gitmek. Uzun zamandır böyle. Önemli bir sebep yokken yeni bir eve taşınmam, harekete geçebilmem yani, beni biraz cesaretlendirdi. Önümüzdeki yaz belki de bir şeylere girişirim.

İnsanlar genelde gençken girişken oluyorlar, cesur oluyorlar. Bu özellikleri yaşlandıkça da devam etmeli bence. Çünkü en önemli varlığımız, ömür sermayemiz elden gidiyor, bir şeyler yapacaksak geç kalmamalıyız. Gerçi yaşı ilerlemiş insanlar zaten işlerini yoluna koyuyorlar, hayallerini gerçekleştiriyorlar; çabalarını azaltmaları anlaşılır bir şey. Sorun benim gibilerde; hayallerini erteleyip duranlarda.

Son birkaç yıldır bu konuda az da olsa bir değişiklik seziyorum kendimde. Aklım başıma geç de olsa geliyor mu ne? Bir işe girişmek için her şeyin tam olmasını beklemek, garantici olmak insanın adım atmasını zorlaştırıyor. Kervan yolda düzülür anlayışından hazzetmiyorum, fakat özellikle bazı durumlarda atasözüne kulak vermek gerekiyor gibi.

Heyecanlıyım. İstekliyim. Yaza kadar epey zamanım da var. Tekrar tekrar da olsa bu meseleyi enine boyuna düşüneceğim, bir yolunu bulmaya çalışacağım. FÖ hayalim için 2030’u beklemem gerekiyor, ama düşündüm de o zamana kadar bir şeyler yapabilirim belki. Neden olmasın! Zaten başka bir hevesim kalmadı. Ne aşkı bulabildim ne parayı! Kaybedecek neyim var? Şartlar böyle gittiği sürece şu an ölmemle on sene sonra ölmem arasında pek bir fark yok.