DÜŞ CERGESİ

Bir cerge (çerge) kurulur. Eğretidir, bu herkesçe bilinir. İçine girilir, kenarlarda eğleşilir. Doğrusu, kimse pek rahat değildir; ama bu uzun sürmeyecek, bir şeyler atıştırdıktan sonra herkes dağılacaktır.

Ortadaki boşluğa azık açılır. Yufkalar bölünür. Küflü peynir, domates, zeytin, haşlanmış yumurta… Yenilir. Cergeyi oluşturan çalı çırpı arasında bir kertenkele görülür. Kertenkele az da olsa insanlara alışıktır; korkup kaçmaz hemen, bir süre alık alık ahaliye bakar. Ona doğru minik bir yufka parçası atılır, kertenkele bir anda kaybolur. Uzaklarda bir eşek anırır. Arıya da sineğe de benzeyen irice bir yaratık cergeye bir sorti yapar. Cergeye girerken fark edilir, çıkıp gittiği ise görülmez.

Küflü peynir, domates, zeytin, haşlanmış yumurta yenilir. Doyulur. Cergenin hemen dışında, cerge kadar derme çatma bir ocakta kaynayan çaydan içilir. Son bardak cergenin dışında yudumlanır. Son bardağın son yudumlarında sebepsiz yere acele edilir.

Yemek ve çay faslı bitmiştir. Biraz kestirilir. Bir düş görülür. Düşün sonu bir türlü hatırlanmaz, artık ne kadarı hatırlanmışsa yazıya geçirilir: DÜŞ CERGESİ.

30.10.2024, Çarş.