AKŞAM GEZİNTİSİ

Maç varmış, tesadüfen denk geldim. Neşeli büyük bir kalabalık çok önceden yerini almış, coşuyor. Portatif sandalyelerinde cipsi kolası hazır bekleyen de çok. Sanki organize bir durum varmış gibi, ama sanırım söz konusu değil.

İlginçtir, ben de fıstık ve içecek almıştım. Bu civarda gezinecek, şansım yaver giderse yağmurda ıslanacaktım. Kalabalığa takılıp kaldım, beni buraya çeken olağanüstü bir şey varmış gibi bir duyguya kapıldım. Olabilir mi böyle bir şey?

Böyle anlarda, "Yurttaşlarımızın vergi vermeye pek yanaşmamaları ile vatanları için canlarını vermeye hazır oluşları hiç de çelişkili durumlar olmayabilir," diye düşünüyorum.

Belki de, vatanlarını, gerektiğinde devletlerine rağmen bile koruyabilecek kadar çok sevmeleri Türklerin hâlâ devam eden bir özelliğidir. Gerçi bu özelliğe bel bağlamak, şu teknoloji çağında gerilla savaşıyla bir şey başarılabileceğine inanmaya benziyor.

Yukarıdaki satırları dün akşam X’e, karakter kısıtlaması el verdiğince, yazmıştım. Buraya da alayım ki kaybolup gitmesin istedim.

Maçı (Türkiye-İspanya) izlemedim. 6-0 yenmiş İspanya. İlk yarıda eve yöneldim. Gelirken yağmura da yakalandım, güzel oldu. Eve döndükten sonra, yaşadığım bu hoş tesadüfün hiçbir (olumlu) etkisini hissetmedim. Oysa bir eğlenceye, kalabalığa, coşkuya denk gelmiştim, neşeli insanlar görmüştüm…